10 Ağustos 2006, Perşembe Bazen küçük dokunuşlar büyük farklar yaratır derler. Hayatımızdaki ufak bir şey bazen bütün günümüze renk katabiliyor aslında. Mesela bir ses, bir dokunuş, bir bakış veya bir başlangıç. Düşünmeden ilerleyebilirsin, ama nereye gittiğin sorusuna cevap vermek için düşünmen gerekir ki onu düşünmeden ilerlemek bile bir onu düşünmedir aslında. İçimde çırpınan bir çocuk, dışımda çaktırmayan bir kalas var, kalbimde ise geleceğe yönelik bir acı. Durumum ufuk çizgisi gibi; yarım kara toprak, yarım aydınlık ve sonsuz gök mavi. Bir yağmur damlası olmak isterdim, belki ömrüm çok kısa olacak ama bir gülün üzerine düşmek var. Aslında düşememek de var ama denemeye değmez mi? Dileklerin olması insanı mutlu eder, ama ya ?