16 Haziran 2006, Cuma, Allah’ıma kitabıma çok aptal bir insanım ben. Sen sabahın 07.37’sinde uyu 11.45’e alarm kur sonra kalkmayı um. Telefoncağız ne yapsın çalmış çalmış pilini bitirmiş susmuş. Tabi ne vardı bu gün 13.40 da… Okulun 2005 – 2006 sezonun son dersi. Tabiî ki devamsızlık hakkım olmadığı için o 15 dakikalık derse girmek zorundaydım ama uyandığımda saat 16.40 idi. Yani anlayacağınız uyandığımda hazırlıkta sınıfta kalmış, hazırlık eğitim sürecimi 4 ay uzatmıştım. Kalkar kalkmaz telaş içinde okula gidip gördüğüm herhangi bir hocaya sarıldım. HTU odasına girip listeden COPE’a girebileceğimi söyledi, ama ben yine de emin değilim. İnşallah sınav sabahı süpriiiiz demezler bana. İnsanlık âleminin doğum yıllarına göre kuşaklara ayrılmasından nefret ediyorum. Çünkü bu ayrım sonucunda ortaya çıkan farklar sinirimi çok bozuyor. Belki insanlık hiç kuşak diye bir laf icat etmeseydi bu farklılıkların hiçbirisi olmayacaktı. İstemiyorum 1950, 1960 kuşağının duygusuz olmasını, fakirlik içinde her şeyi kendi alın terleriyle ve emekleriyle yapmış olmalarını. Neymiş efendim biz hiçbir şeyin değerini bilmiyormuşuz, ne istersek önümüzdeymiş yine de başarılı değilmişiz. Hadi bütün bunları geçtim hiç duygusal değiller veya duygularını gösteremiyorlar. Gösteremiyorlar dedim çünkü o kuşaktan birçok yazar ve şair çıktı. Ama banane gösteremedikten sonra, ben istiyorum ki beni anlasınlar biraz olsun düşünsünler acaba benim de duygularım var mı? Acaba gün gelir ben de duygusal olarak yıpranır mıyım? Neyse çok yıprandım sanırım iyi geceler.